Osiwieję w pozostałych częściach ciała. Tych, co póki co jakoś się trzymają, co jestem w stanie zweryfikować, gdyż lato odeszło i staram się zdecydowanie mniej niż zazwyczaj, choć zazwyczaj nie bywam gorliwa jakaś w tych kwestiach.
Zanim Średni skończy szkołę, ja skończę w psychiatryku. To jest raczej na pewno prawdopodobne
Dziś w połowie lekcji polskiego wstał i zapytał, czy może wyjść z klasy, bo ma serdecznie dosyć jałowych dyskusji o tym, czy murzyn to słowo obraźliwe, czy nie.
Oczywiście nie dostał pozwolenia i usłyszał, że ma usiąść, bo „będzie z tego kartkówka”.
Ponieważ Średni do życia ma podejście procesowe, gdzie jedno z drugiego wynika, a w narracji nie pomija się żadnego szczegółu, podobno uniósł brwi z niedowierzaniem i dopytał o tę kartkówkę, czy na pewno „z murzyna?!”
A potem już usiadł, bo nie chciał pójść do dyrektora, jak wtedy, gdy podczas sprawdzianu z Katarynki napisał, że „Pan Tomasz był żałosnym prawiczkiem”, bo myślał, że to określenie człowieka samotnego. W gabinecie dyrektora stanowczo zakazano mu używania „tego słowa”, co Purpla w domu skwitowała soczystym „kretyn” i musiała udawać, że kaszlnęła.
A w zeszłym tygodniu wrócił do domu wzburzony, gdyż dostał 3+ z plastyki tytułem rzeźby w mydle.
Nie w gównie. W mydle.
Albowiem jak już skończył dzbanuszek, to mu się skruszyła ścianka, a Purpla naprawdę nie potrafiła mu odpowiedzieć na pytanie kto do jasnej cholery robi dzbanuszki z mydeł i w jakim celu. Oraz co niby do takiego dzbanuszka należałoby lać oraz po co.
Więc doradziła, żeby wykonał duplikat i przedstawił pani, bo przecież najlepszemu rzeźbiarzowi zdarza się źle ocenić tworzywo i mu się klocek rozpadnie i ten argument nie powinien był wybrzmieć.
Najstarszy i Struś do późnych godzin wieczornych bowiem cieszyli się generowaniem przeróżnych scenariuszy, podczas których rzeźbiarzom rozpadają się klocki, przerywanych przykładami tragicznych okoliczności, kiedy to rzeczone klocki się nie rozpadły, choć powinny były. I to nie tylko rzeźbiarzom.
A śmiechom nie było końca.
Wasza Purpla